Málsháttur Eigi fellur tré við hið fyrsta högg.
|
| Ættkvísl |
|
Leymus |
| |
|
|
| Nafn |
|
arenarius |
| |
|
|
| Höfundur |
|
(L.) Hochst., Flora (Regensb.) 31: 118 (1848) |
| |
|
|
| Ssp./var |
|
|
| |
|
|
| Höfundur undirteg. |
|
|
| |
|
|
| Yrki form |
|
|
| |
|
|
| Höf. |
|
|
| |
|
|
| Íslenskt nafn |
|
Melgresi |
| |
|
|
| Ætt |
|
Poaceae (Grasaætt) |
| |
|
|
| Samheiti |
|
Elymus arenarius L. |
| |
|
|
| Lífsform |
|
Fjölær grastegund, einkímblöðungur |
| |
|
|
| Kjörlendi |
|
Vex í sandi sandorpnum hraunum og fjörum. Nær bestum þroska þar sem hreyfing er á sandinum. Myndar háa sandgíga á friðuðu landi. Algengur með ströndum fram og á söndum. Hefur verið sáð til að græða upp foksanda. |
| |
|
|
| Blómlitur |
|
|
| |
|
|
| Blómgunartími |
|
Júní-júlí |
| |
|
|
| Hæð |
|
0.50 - 1 m |
| |
|
|
|
|
|
| Vaxtarlag |
|
Stórvaxið og mjög grófgert blágrænt eða grágrænt gras 50-100 sm á hæð. Langir, skriðulir, marggreindir jarðstönglar. Stráin upprétt, hárlaus, gild og stinn. |
| |
|
|
| Lýsing |
|
Blöðin um 5-10 mm á breidd og 30-40 sm á lengd, hárlaus, snörp á efra borði, blágræn, flöt, en verpast við þurrkun. Blaðsprotablöðin oft mjórri.
Samöxin stór á stráendum, gildust um miðju, 12-20 sm á lengd og 10-18 mm á breidd. Smáöxin oftast þríblóma, en stundum með fjórða blómið sem er þá gelt, títulaus. Axagnir lensulaga, oddmjóar, oft lítið eitt hærðar, 15-20 mm á lengd. Blómagnir kafloðnar, þær neðstu álíka langar og axagnirnar, þær efri styttri, oddhvassar, en týtulausar. Frjóhnappar fjólubláir, um 5 mm á lengd. Blómgast í júní-júlí. 2n =56
LÍK/LÍKAR: Dúnmelur. Hann er náskyldur og líkur melnum, nema efri hluti stöngulsins er loðinn. Hefur verið einnig prófaður í uppgræðslu hér og hvar um landið. |
| |
|
|
| Jarðvegur |
|
|
| |
|
|
| Heimildir |
|
2,3,9, HKr, Clayton, W.D., Harman, K.T. and Williamson, H. (2006 onwards). GrassBase - The Online World Grass Flora. http://www.kew.org/data/grasses-db.html. [accessed 09 Feb. 2007]; http://www.pfaf.org/database/plants.php?Leymus+arenarius |
| |
|
|
| Reynsla |
|
"Mörg nöfn eru höfð um tegundina og eru melur og melgras eða melgresi algengust. Af öðrum nöfnum má nefna: Blaðka, stöng, sandgras, kornstangagras, villikorn og pungmelur. Melurinn var nýttur fyrr á árum, einkum í Skaftafellssýslu. M. a. var kornið haft til manneldis og meljurnar hafðar í reiðinga. Fínustu rótarangarnir, sumtagið, var notað til sauma". (Ág.H.) |
| |
|
|
| |
|
|
| Útbreiðsla |
|
Algengt í sandi með ströndum landsins, einnig á uppgræðalsusvæðum á hálendisinu þar sem foksandur er.
Önnur náttúruleg heimkynni t.d.: Arktísk, Evrópa, temp. Asía, Ástralía, Nýja Sjáland, N Ameríka, S Ameríka. |
| |
|
|
|
|